วันอังคารที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

ภาพความทรงจำ

ยายผู้เลี้ยงเรามาตั้งแต่เกิด
   ภาพความทรงจำในอดีต อยู่ในความทรงจำของเรา มีสุข ทุกข์ ปนกันไป แต่ตอนเด็กไม่ค่อยรู้จักความทุกข์หรอก ส่วนมากก็สนุกสนานอย่างเดียว  ผู้หญิงคนนี้ที่ดูแลเรามาโดยตลอด ตั้งแต่เราเกิดมา จนเรามีครอบครัว เสียดายเมื่อเราเริ่มจะลืมตาอ้าปากได้ ท่านก็จากเราไปเสียก่อน " รักและคิดถึงยายทุกวันคืน" ขอบคุณที่ยายสั่งสอนให้รู้จักความอดทน จนมีวันนี้

   ทำไมเราขึ้นต้นรูปด้วยช้าง  ก็เราเป็นคนเมืองช้างสุรินทร์ ช่วงที่เราเขียนเรื่องราวลงBlog ก็เป็นช่วงงานช้าง เป็นงานประจำจังหวัดของสุรินทร์พอดี 

  ตอนเป็นเด็กเมื่อถึงงานช้าง จะตื่นเต้นมาก งานจะมีประมาณ 7วัน 7 คืน บ้านเราอยู่ต่างอำเภอ แต่ยายจะพาเราเข้ามาในเมืองสุรินทร์ ไม่นอนบ้านญาติหรอกนะ ไม่มีเงินเช่าโรงแรม  แต่ที่นอนของเราก็คือที่ว่างในงานนั่นแหละ ยายจะนั่งเฝ้าเราตอนเราหลับ และยายจะแอบงีบตอนเช้า ยายนำลังมาปูให้เรานอน แสนมีความสุข ......ความสุขมันอยู่ที่ใจจริงๆ  งานช้างกำลังจะผ่่านไปอีกครั้ง พร้อมกับความทรงจำดีดี....ที่ไม่เคยผ่านไปจากใจเราเลย.......คิดถึงสุรินทร์  ถิ่นช้างใหญ่ อีกครั้งแล้วซิ........ฮิฮิ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น